Büyümek

İnsan,  sevdikçe yüreği genişlermiş. Sevdiği her şeyi yüreğinde biriktiririr, gün geçtikçe büyürmüş.

Biyolojik olarak dört odadan ibaret  görünen kalbimizde sınırsız sayıda oda var aslında. Kalbe giren her kişiye, her şeye bir oda veriliyor … ama asla daha önce oraya yerleşmiş olanların yerini daraltmadan. Yüreğimiz büyüyor. Herkese yetecek kadar yer var orda. Fiziksel büyüme bittikten sonra bu şekilde büyümeye devam ediyoruz. Sevdiklerimiz bizi besliyor ve ruhumuzu büyütüyor.

Ruhumuz , merkezi bedenimiz olan çevremizde bizimle beraber hareket eden bir hale giriyor. Pembe bir bulutun içinde yürüyormuşuz gibi düşünebiliriz. Bu bulut bedenimizden önce gidiyor gideceğimiz yere. Bulut değdiği heryeri pembeye boyuyor. Biz ulaşmadan hemen önce, gideceğimiz yeri sevgi ile temizliyor. Pembe bulut bulaşıcı. Birbirimize bulaştırabileceğimiz en güzel şey bu.

Affedemediğimiz her bir kişi de ona ayırdığımız yerini boşaltıyor, yürek daralıyor. Pembe bulut küçülüyor. Hani bazen içimiz sıkışır ya; az sevmekten. Hemen yüreğinizi genişletecek bir şeyler bulun geçer. Bir kediyi okşamak, bir çiçeğe ne kadar güzel açtığını söylemek ve bir insanı sevmek …

Sevdiğimiz her bir kişi, her bir şey yüreğimize farklı güzellikler katıyor, hayatımızı zenginleştiriyor. İşte yürek böyle büyüyor ve  her yeni biri katıldığında biraz daha güzelleşiyor.

Yüreğimizi genişleten herkese sevgiyle,

Not: Bu yazı kalbimde yeri olan herkese ithaf edilmiştir. Kabul edilmesi dileklerimle.

Mine Erkan